آقای مهندس ابراهیمی(مدیر کل برنامه ریزی و اور تشکلهای سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع انسانی طبیعی کشور) مشکلات موجود در حوزه کشاورزی را به بخش مدیریتی،اقتصادی-­ مالی و زیرساختی تقسیم می‌نماید. ایشان مشکل مدیریتی در حوزه کشاورزی را در ارتباط ضعیف پارکهای علم و فناوری با فعالان در این بخش دانست، عدم تشکیل کلینیک‌های اختصاصی، مشاوره‌ای در حوزه تولید و مطالعات قبل از تولید را یکی دیگر از مشکلات بخش مدیریتی در حوزه کشاورزی می‌باشد، عدم وجود این کلینیک‌ها منجر به حرکت سینوسی تولید محصولات مختلف در هر سال می‌شود بدین معنا که در یک سال اکثر تولیدکنندگان بخش کشاورزی به سمت محصولی روی می‌آورند که در آن سال کم بوده و سال بعد به تولید انبوه میرسد و در سال جدید محصول دیگر دچار مشکل می‌شود حل این مشکل فقط از طریق مدیریت صحیح در تولید امکان پذیر است.

نبود الگوی کشت مناسب در تولیدات کشاورزی به دلیل مالکیت محور بودن تولیدات می‌داند در حالی که در تمام دنیا تولیدات حوزه کشاورزی براساس علم بوده و علم محور اداره می‌شود. ضریب نفوذ علم در صنعت کشاورزی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه 12 تا 50 درصد می‌باشد اما این رقم در کشور ما 5/1 درصد در طول 50 سال اخیر می‌باشد.

مهندس ابراهیمی خیل کثیر دانش آموختگان فاقد مالکیت زمین برای تولید، را از مشکلات اساسی این حوزه می‌داند و اضافه می‌کند تا زمانی که این دانش آموختگان به چرخه تولید در این صنعت وارد نشوند مشکل پا برجا خواهد ماند و این صنعت به شکل سنتی و مالکیت محور اداره خواهد شد.

ایشان با اشاره بر این موضوع که بیش از 30 ٪ اشتغال کشور به صورت مستقیم با حوزه کشاورزی درگیر می‌باشد اضافه می‌نماید که با وجود این جمعیت کثیر تشکلها و اتحادیه‌های فعال و قوی که توانایی حل مشکل و حرکت قوی را داشته باشد وجود ندارد.

آقای مهندس ابراهیمی اشاره می‌نماید که 20 ٪ از کشاورزی در کشور ما تجاری سازی و صنعتی شده است و 80٪ از آن هنوز به صورت سنتی و معیشتی اداره می‌شود و این موضوع سبب شده است که فعالیت در این حوزه اقتصادی نباشد و تولیدات با قیمت تمام شده بالا در ابتدای امر در دست دلالان و واسطه‌ها قرار گیرد و سود و بهره این حوزه نصیب دلالان عرضه کننده محصولات گردد.

ایشان کاهش ذخیره‌های آبی کشور را یکی دیگر از مشکلات در این حوزه دانستند و اشاره کردند که در صورت علمی شدن کشاورزی و تجاری سازی آن بهینه سازی مصرف آب نیز در کشاورزی به سمت مناسبی حرکت خواهد کرد.

مشکل زیر ساختی موجود در حوزه کشارزی را عدم انتقال دانش و آمایش سرزمینی از یک منطقه به منطقه دیگر دانست و تأکید کردن به همین دلیل سهم سرمایه‌گذاری در حوزه کشاورزی بعنوان آخرین ایستگاه مطرح می‌باشد در حالی که سهم اعتبارات اعطایی در این حوزه 7 ٪ کل اعتبارات می‌باشد بازده کلی آن در تولید ناخالص مالی 17٪ می‌باشد.

به اعتقاد مهندس ابراهیمی اولین راهکار حرکت به سمت تجاری سازی کشاورزی ترویج و فرهنگ‌سازی صحیح در این حوزه می‌باشد، یکی دیگر از راه حلهای این مشکلات ورود کشاورزی به داخل منازل مردم از طریق توسعه کشاورزی مسکونی و انجام مهندسی معکوس در درخواست محصولات می‌باشد.